تجارت الکترونیک

'زوزا' کرمانشاه را جهانی می کند

به گزارش خبرنگار ایرنا، ایده پاساژ مجازی اکنون در قالب شرکت جاده ابریشم و علی بابا در کرمانشاه فعالیت خود را شروع کرده و بانیان آن در نظر دارند با همکاری و همفکری رسانه ها فعالیت خود را به نام کرمانشاه در سطح ایران و جهان گسترش و توسعه دهند.
مدیران این شرکت در جمع خبرنگاران رسانه های استان به تشریح فعالیت های خود در این زمینه پرداختند و معتقد بودند که به دلیل معماری بکری که پاساژ مجازی دارد می تواند مورد توجه مردم قرار گیرد.
یکی از مدیران این شرکت در جمع خبرنگاران گفت که فعالیت تجاری در فضای مجازی را با هدف حمایت از توسعه بازار تولیدات ایرانی، تحقق اهداف و برنامه های اقتصاد مقاومتی، صیانت از منافع ملی، حمایت از توسعه بازار تولیدات ایرانی، افزایش صادرات از طریق دستیابی به بازارهای جهانی با استفاده از بستر تجارت الکترونیک آغاز کرده ایم.
تورج بهادری افزود: شرکت جاده ابریشم و علی بابا با شماره ثبت 487725 و شماره ملی 14005639355تحت پلتفرم تجاری ZOZA در آدرس اینترنتی https://www.zoza.ir بستری برای فعالیت های تجاری در پنج مدل تجاری شامل آسان خرید، آسان فروش، بازارساز، مطمئن و تضمینی در قالب 14 بازار استاندارد و چهار هزار و 350 بازارچه با تضمین صحت معاملات توسط شرکت جاده ابریشم و علی بابا می باشد.
او با بیان اینکه پلتفرم تجاری ZOZA سامانه ای اینترنتی است که منطبق با اکولوژی تجاری ایران و منطقه ساخته شده است، افزود: پلتفرم تجاری ZOZA تنها بستر تجاری مجازی در قاره آسیا می باشد که انحصار تجاری را محدود کرده و با اجرائی نمودن مفهوم پاساژ مجازی بطور عملی فرصت های تجاری برابر به جهت عموم فعالان در این حوزه تحقق بخشیده است.
وی اظهار کرد که در پلتفرم تجاری ZOZA با بهره مندی از گسترده ترین شبکه متخصصین بهبود تجاری خدمات ارزان و کارآمد کالا در حوزه حقوق تجاری- بازارسازی- بازارداری و بازاریابی به طور عملی برای بهبود تجاری واحدهای زیرپوشش را فراهم می آورد.
در پلتفرم تجاری ZOZA تمام تسهیل کنندگان در فضای تجاری حضور خواهند داشت تا در عمل دیالوگ و کارآمدی تجاری را ارتقا داده و سبب سرعت، دقت و چابکی معاملات تجاری شوند‌.
بهادری در ادامه گفت که در پلتفرم تجاری ZOZA با توافق کتبی هر عضو موقعیت تجاری وی را از حیث هویت قانونی - تجاری و سقف صلاحیت معاملاتی مورد بررسی و در صورت صحت نمادهای مربوطه به موقعیت تجاری وی تقدیم می شود.
وی اظهار کرد که در پلتفرم تجاری ZOZA گونه ای از معماری و مهندسی فراهم شده تا تمام نهادهای مدنی - انجمن و اتحادیه ها نقش مثبت خود را در گسترش و ارتقای تجارت ملی به نمایش در آورده و به اهداف خود از این طریق دست یابند.
پلتفرم در واقع بستری است که برنامه های نرم افزاری نوشته شده برای یک وسیله در آن قابل اجرا و استفاده است، این بستر هم شامل ملزومات سخت افزاری (مانند نوع سیستم و CPU) و هم شامل ملزومات نرم افزاری (مانند سیستم عامل) است.

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۲۱

امیر بهادر بهادری

پاساژ مجازی

از دیر زمان محل داد و ستد عمومی در شهرهای مختلف ایران را بازار می‌گفتند. بازار مکانی بوده شامل دو رشته دکان به هم پیوسته درمقابل یکدیگر که سقفی به سبک خاص آن دو رشته را به یکدیگر می‌پیوسته است. در تعریف بازارهای ایران آمده است که «بازار به معنای مرکز دادوستد و عبارت است از کوچه‌های بزرگ مسقف و سرپوشیده که فقط دکان‌ها در آن دیده می‌شود. در دو طرف بازار، کوی‌ها، سراها، تیمچه‌ها و بازارچه‌هایی بوده است که هر یک به بخش‌های خاص و کالای ویژه اختصاص داشته است؛ از آن جمله: بازار فرش‌فروشان، طلاسازان، مسگران، چرمسازان، پارچه‌فروشان و سماورسازان. درخصوص مفهوم بازار تعریف‌های بسیاری شده است؛ ازجمله اینکه «بازار مرکز شهرهای اسلامی کانون به هم پیوسته بازرگانی و دادوستد کلی و جزئی، صنعتگری و پیشه‌وری و سایر فعالیت‌های اقتصادی ازجمله مرکز اصلی ستاد هدایت، سازماندهی و نظارت اقتصادی است. بازار، محور مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی در چارچوب هیات‌های مذهبی در شهر است».

بازارها نه تنها عهده‌دار نقش اقتصادی بودند، بلکه یکی از قطب‌های سیاسی، فرهنگی و مذهبی شهر محسوب می‌شد. بازار در حقیقت یکی از جلوه‌های روابط درون شهری است، خصوصا بازار‌های ایران که فعالیتی چند جانبه و نقش بسیار مهمی در جامعه ایران دارند. بازار ایران با ویژگی منحصر به فرد خود، با گسترش فرهنگ شرق، ابتدا به قلمرو جهان اسلام و سپس دیگر نقاط دنیا وارد شد و از مقبولیت و معروفیت خاصی برخوردار شد و الهام‌بخش بناها و مراکز تجاری شهر‌های بزرگ دنیا به‌خصوص اروپا از قرن 19 به این طرف شد و به‌تدریج به آمریکای انگلوساکسون راه یافت و به نام «مال» مشهور گشت. واژه «پاساژ» نیز گرفته شده از بازار است که در زبان اروپایی تغییر یافته است.

امروزه با گسترش استفاده از اینترنت و تجارت الکترونیک در بین افراد جوامع مختلف، فروشنده های مختلفی در دنیای مجازی شروع به فعالیت کرده اند که کار خریداران را بسیار سهل و آسان کرده است؛ همین امر باعث صرفه جویی در وقت و زمان هم می شود. با وجود فروشگاه های مجازی، برای خرید هر گونه وسیله ی مورد نیاز، دیگر احتیاجی به بازارگردیهای زمانبر و خستهکننده نیست و تنها با یک کلیک می توان وسیلههای موردنظر خود را خریداری نمود. بازار مجازی به بازاری گفته میشود که به صورت مجازی و غیرحقیقی در یک سایت اینترنتی گنجانده شده است. این بازار تمام خصوصیتهای یک بازار را دارا میباشد، به طور مثال مغازه ها و فروشگاه های مختلف، لیست قیمت ها، نمایش محصولات و .... . تفاوت بازار مجازی با بازار حقیقی در اینجاست که شما بدون اتلاف وقت و انرژی و در مدت زمان کوتاه میتوانید از مغازههای زیادی بازدید کنید، فقط با چند کلیک! بدون اینکه نیاز به راه رفتن داشته باشید.

دیدگاه عمومی بدین صورت است که به طور کلی فروشگاه‌ها از دو نوع تشکیل شده اند. فروشگاه‌های حقیقی که در سطح شهر و تحت عنوان مغازه مشاهده می‌کنیم و فروشگاه مجازی که در فضای اینترنت به فروش محصولات خود می‌پردازند. اما فروشگاه‌هایی که در دنیای مجازی فعالیت می کنند از آنچه که شما تصور می‌کنید به‌مراتب ساختار پیچیده‌تری دارند. همانند فروشگاه‌های حقیقی موجود در سطح شهر که ما گونه‌های مختلفی نظیر فروشگاه‌های زنجیره‌ای، فروشگاه‌های بزرگ (هایپرمارکت) و غیره را داریم، فروشگاه‌های مجازی نیز به دسته‌‌بندی‌های مختلفی تقسیم شده و هر کدام رویکرد متفاوتی را در پیش گرفتند. اما مفهوم جدیدی که در این راستا به عرصهی کسب وکارهای الکترونیک پا نهاده، مفهوم پاساژ مجازی است.

یک پاساژ مجازی برخلاف دیگر فروشگاه‌های حقیقی و مجازی، خود کالایی را خریداری نکرده و وظیفه اصلی آن ایجاد ارتباط بین مشتری و تأمین‌کنندگان است. در این نوع کسب‌وکار، شرکت خود اقدام به خرید حجم زیادی از کالا نمی‌کند. بلکه با تأمین کنندگان، واردکنندگان، توزیعکنندگان و ... قرار داد بسته و کالاهایی که این افراد عرضه می‌کنند را در اختیار مشتریان خود قرار می‌دهد. تأمین‌کنندگان ابتدا لیست موجودی محصولات خود را در اختیار پاساژ مجازی قرار داده و پاساژ مجازی پس از بررسی محصولات، پنلی اختصاصی را در اختیار تأمین‌کنندگان قرار می هد. بدین ترتیب تأمین کننده کالا از طریق این پنل به صورت غیرقابل پیشبینی با گروهی از مشتریانی که همواره به دنبال آن‌ها بوده است دست پیدا خواهد کرد و در آن سو مشتریان نیز کالاهایی که مدت‌ها به دنبال آن بوده‌اند را به ‌راحتی خریداری خواهند کرد. این مفهوم کمک شایانی به افرادی کرده است که به علت مشغله کاری و یا مشکلات زندگی وقت زیادی برای رفتن به پاساژ های فیزیکی ندارند. با استفاده از پاساژهای مجازی کاربران می توانند خرید های موردنظر خود را آسان تر انجام داده و بدون حضور در فروشگاه موردنظر، محصول را خریداری نمایند.

بسیاری از تأمین‌کنندگان دنبال دلایل متعددی برای همکاری با پاساژهای مجازی هستند چراکه گاها تصور می‌کنند که فروش کالاهای خود به‌ صورت سنتی راه بهتری است. اگر تأمین‌کننده دارای دفتر فروش حقیقی باشد، هدایت مشتریان به سمت این دفتر فروش برای خرید کالای مورد نظر خود، کار بسیار دشواری است. مشتریانی که به کالای این تأمین‌کننده نیاز دارند، باید از راهی دور به دفتر فروش مراجعه کرده و کالای موردنظر خود را خریداری کنند. بدین ترتیب با احتساب هزینه حمل‌ونقل، قیمت تمام شده کالا برای مشتریان به ‌مراتب بیشتر از چیزی خواهد شد که انتظارش را دارند. علاوه بر این تأمین‌کننده نیز گروه گسترده‌ای از متقاضیان کالاهای خود که در نقاط مختلف کشور و شهرهای دیگر ساکن هستند را نیز از دست خواهد داد. حال چنانچه این تأمینکنندگان به پاساژهای مجازی بپیوندند به تمامی تنگناها و محدودیتهای فوق غلبه کرده و ارزش افزوده زیادی را برای مشتریان خود ارائه می کنند.

این موضوع برای تأمین‌کنندگانی که دفتر فروشی نداشته و تنها کالای مورد نظر را وارد کشور می‌کنند نیز صدق می‌کند. این نوع از تأمین‌کنندگان که ما آن را به‌عنوان واردکنندگان می‌شناسیم شبکه توزیع خود را داشته و کالای موردنظر را در اختیار عمده‌فروشان و یا خردهفروشان سطح کشور قرار می‌دهند. در این سیستم دو اشکال بزرگ وجود دارد. در درجه اول چگونگی پخش کالا و هزینه‌های حمل‌ونقل و دیگری بازاریابی برای فروش کالا است. شاید این دست از تأمین‌کنندگان برای یک سری از محصولات رایج بتوانند به‌راحتی از طریق روابط خود کالا را توزیع کنند اما با واردات یک کالای جدید دیگر نمی‌توانند از همان شبکه فروش استفاده کنند. در این حالت به فرآیندی پیچیده و هزینه بر برای معرفی کالای جدید نیاز خواهند داشت. پاساژ مجازی برای مشکلاتی از این دست نیز راهکارهای بسیار جالبی دارد. در واقع این صرفأ واحدهای صنعتی و بازرگانی نیستند که می توانند به پاساژ مجازی بپیوندند، بلکه شرکت ها و واحدهای لجستیکی، بازرسی کالا و خدمات، ترخیص کالا، خدمات بازرگانی و بازاریابی و .... نیز اعضای جدانشدنی از پاساژ مجازی هستند. حضور این واحدهای خدماتی بسیاری از محدودیت های شرکت ها در زمینه ی بازاریابی، توزیع، پخش، صدور گواهی های اطمینان و اعتبارسنجی و ... را می تواند بر طرف نمایند.

نکته ی قابل ذکر اینکه پیوستن تأمین کنندگان به پاساژ مجازی باعث می شود که این تأمین کنندگان بتوانند وابستگیهای پیشین و پسین خود را در سطح قابل توجه ای رفع و رجوع کنند. هر واحد اقتصادی دارای روابطی با واحدهای پیشین و پسین خود در زنجیره ی ارزش محصول است. هنگامیکه شرکتی عضو پاساژ مجازی می شود، می تواند از صرفه جوییهای ناشی از مقیاس شکل گرفته از تجمیع واحدهای پیشین و پسین خود در قالب پاساژ مجازی استفاده کند. این مهم نه تنها میتواند در برقراری ارتباط بین واحدهای مرتبط نقش بسزایی ایفا کند بلکه موجب کاهش هزینههای این واحدها نیز میشود.

از دیگر مزیتهای همکاری تأمین‌کنندگان با پاساژ مجازی، کاهش قیمت تمام‌شده محصول است. هنگامیکه وارد کننده جنسی را وارد کشور کرده و حال آن را در اختیار فروشندگان عمده قرار می‌دهد. پس از آن فروشندگان عمده کالا را به دست خرده‌فروش‌ها رسانده و در نهایت مشتری کالای مورد نیاز خود را خریداری خواهد کرد. در این فرآیند هر یک از فروشندگان مبلغی را به‌عنوان حاشیه سود بر روی قیمت کالا اضافه خواهند کرد که در نتیجه قیمت تمام شده برای مصرفکننده نهایی به‌مراتب بیشتر از قیمت واقعی خود محصول در خارج از کشور خواهد بود. این در صورتی است که تمامی فروشندگان عمده و خرد از قوانین مصوب پیروی کنند و درصد سودی بیشتر از میزان مجاز را به قیمت کالا اضافه نکنند که متأسفانه در ایران این موضوع نیز به‌خوبی رعایت نمی‌شود. حال در این مرحله اهمیت پاساژ مجازی نمایان می‌شود. واردکنندگان لیست موجودی کالاهای خود را در اختیار پاساژ مجازی قرار داده و این پاساژ مجازی با توجه به قدرت و چهره شناخته شده خود و البته دستگاه‌های تحویل کالایی که در سراسر کشور به وجود آورده، کالاهای موردنیاز مشتری را آسان‌تر، در زمانی کوتاه‌تر و از همه مهمتر با برچسب قیمتی پایین‌تر در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد.

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۲۰

امیر بهادر بهادری

بازاریابی شناور

از آنجاییکه مفهوم بازار در فضای پسا مدرن به شدت به سمت مفهومی ترکیبی و چند منظور تغییر نموده بالطبع مفهوم بازاریابی در جهت تاثیر در روان سازی و چابک سازی فضای تجاری و یا در هر واحد تجاری نیز کاملا با دو دهه گذشته بسیار متفاوت شده است کافی است نگاهی به روند های بازاریابی شرکتهای بزرگ مانند اپل و علی بابا و بنز و بیمه لویدز بیاندازیم تا متوجه عمق این تفاوت در مفهوم امروزی بازار یابی با مفهوم بازاریابی در دهه نود شویم
بازار یابی شناور بر اساس نگرشی کروی شکل با امکان زوم این و زوم اوت در مسیری حلقوی و دودی شکل که منطبق بر نیاز بوجود آمد در بازار های سر شار تغییر و تحول امروزی بوجود آمد
این نوع بازاریابی با اصرار بر خلاقیت و سرعت در عملیات و آمادگی مواجه با تغییرات چند وجهی محیط بازار امکان کنترل و رهبری بازار را فراهم نموده و شاید بتوان گفت بازار یابی شناور پاسخی مناسب باشد به جهانی شدن تجارت و سرعت تغییرات شتابان روزمره فضای بین المللی بازار

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۲۰

امیر بهادر بهادری

ضرورت بروز رسانی مطالعات و مدلهای کسب و کار موجود در منابع آرشیوی دستگاه های اجرایی کشور

بررسی و ارزیابی های میدانی نشان می دهد که تقریباَ اکثر متقاضیان سرمایه گذاری و راه اندازی کسب و کارهای جدید در قدمهای اولیه اجرایی کردن تصمیم خود با مشکل بسیار بزرگی بنام ایده یابی مواجهند . مرحله ایده یابی بسیار بسیار مرحله حساس و دشواری است زیرا کیفیت و صحت گزینش این ایده ها بصورت مستقیم با موفقیت و یا ناکامی این سرمایه گذاریها مرتبط بوده و عدم انتخاب صحیح ایده می تواند خسارتهای مالی ، روحی و روانی و از همه مهتر آسیب های اجتماعی بسیار جدی را بهمراه داشته باشد مضافا اینکه این ناکامی ها بصورتی کاملاَ مستقیم خود مانع مهمی در عدم تحقق اهداف و برنامه های دولت محترم و هدر رفت منابع تسهیلاتی بکار گرفته شده نیز تلقی میگردد .
در حال حاضر مهمترین مرجع تحقیق و جستجوی اکثر متقاضیان از منابعی آرشیوی دستگاه های اجرایی چون : وزارت صنعت ، معدن و تجارت ، وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی ، سازمان صنایع کوچک ، شرکت شهرکهای صنعتی ایران صورت میگیرد و این در حالی است که مطالعات توجیهی ، فنی و اقتصادی انجام شده در این طرحها عمدتاَ مربوط به دهه های ۷۰ و ۸۰ می باشد که بصورت طبیعی بدلیل رشد و توسعه روز افزون تکنولوژی و ورود ماشین آلات و تجهیزات صنعتی پیشرفته به عرصه های تولید ، فرآیند تولید بسیاری از محصولات و حتی خدمات با تحولات بسیار عمیقی مواجه شده و بهمین دلیل نیز محصولات آتی ناشی از اجرای این طرحها از نظر کمی ، کیفی و قیمتی نمیتواند در بازارهای پر رقابت داخلی و خارجی شانس زیادی برای توفیق داشته باشد .
آنچه که مسلم است اگرچه این کشورها هم به ایجاد فرصتهای اشتغال نیاز دارند اما بصورتی هوشمندانه نیز دریافته اند که برای توفیق در بازار ناگزیرند که کالاهای کیفی و با قیمتهای ارزان رقابتی را تولید و عرضه نمایند و این امر میسر نخواهد بود مگر با افزایش بهره وری و راندمان تولید ، افزایش و ثبات کیفیت ، کاهش ضایعات و از همه مهمتر شناسایی و حذف عوامل مهم هزینه ساز یعنی نیروی انسانی از مدار تولید و بهمین دلیل نیز با رویکردی هدفمند رفته رفته بدنبال آن بوده اند که با استفاده از ماشین آلات و تجهیزات هوشمند برنامه پذیر رفته رفته مهارت را از نیروی انسانی به این ماشین آلات منتقل و دخالت نیروی انسانی در تولید را صرفاَ در امور مدیریت ، نظارت و خدمات در تولید محدود نمایند که بصورت طبیعی همانگونه که شاهدیم ، حاصل نهایی آن نیز دستیابی آنان به محصولاتی کیفی و با قیمتهای کاملاَ ارزان و رقابتی و فتح بازارها بوده است . البته باید دقت داشت که این دگردیسی در این کشورها در شرایطی اعمال گردیده است که آنان از منظر فرهنگ کار حاکم بر جوامع خود نیز در موقعیت و شرایط بسیار قابل قبولی قرار داشته اند .
بدون تردید ما نیز محکوم به تبعیت این سیاست و رویه ایم آنهم در شرایطی که به اذعان تمامی کارشناسان و خبرگان حوزه های کسب و کار عدم برخورداری بخش عمده ای از کارجویان ایرانی اعم از فارغ التحصیل یا غیر فارغ التحصیل از مهارتهای فنی و کاربردی ، یکی از مهمترین موانع و دلایل اصلی در عدم تمایل و رویکرد آنان به شروع کسب و کارهای مستقل می باشد .
استفاده هدفمند از ماشین آلات و تجهیزات هوشمند برنامه پذیر تنها راهکار عاقلانه ایست که بخوبی کمبودهای مهارتی در بین کارجویان و ضعف مفرط فرهنگ کار در جامعه ایرانی را جبران نماید .
با عنایت به این توضیحات شاید شما نیز با ما هم عقیده باشید که بروز رسانی مطالعات اقتصادی و نمونه طرحهای کسب و کار موجود در منابع آرشیوی دستگاه های اجرایی و جایگزین کردن طرحها ، الگوها و مدلهای کسب و کار جدید با فرآیند تولید

منطبق با الزامات پیش گفته ضرورتی است انکارناپذیر که باید با قید فوریت به آن پرداخته شود . انجام مطالعات و پژوهشهای اساسی و زیر بنایی برای شناسایی ایده ها و سوژه های نوین تولیدی جدید از طریق مطالعه بروی حوزه های کسب و کار کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه میتواند زمینه شناسایی ، جمع آوری و معرفی اطلاعات و نمونه طرحهای کسب و کارهای جدیدی را فراهم نماید که در صورت اجرا بتواند با تولید و عرضه محصولات کمی ، کیفی و قیمتی با سایر رقبای حاضر در بازار رقابت نموده و بخشی از ظرفیت بازارهای داخلی و خارجی را به نفع اقتصاد ملی مدیریت نماید .

( سید محمد سپیده دم – مرداد ماه ۱۳۹۶ )

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۹

امیر بهادر بهادری

شرط تمکین از قانون مالیات‌دهی

سید ضیاءالدین خرمشاهی، استاد دانشگاه:

گسترش فرهنگ پرداخت مالیات و تمکین از قانون مالیات‌دهی به عنوان یکی از شاخص‌های شهروندی، مستلزم ایجاد فضای امن فکری و اعتمادبخشی به فعالان اقتصادی برای عدالت مالیاتی، پرهیز از تبعیضات ناروا و مالیات‌گیری از همه با این توضیح که چنانچه حس فراگیر بودن نظام مالیاتی بدون تبعیض به وجود نیاید، همواره مواجه با پدیده فرار مالیاتی یا دور زدن سازمان حتی به بهای گرفتار کردن دیگران است. آنچه بیشترین اهمیت را دارد، توجه به این نکته است که حتی قائلان به پرداخت مالیات نیز زمانی که مواجه با ناعدالتی در وصول یا نحوه وصول شوند، انگیزه خود را برای عمل به وظیفه قانونی و شهروندی از دست می‌دهند. بر این اساس باور من این است که سازمان امور مالیاتی باید تمام مشاغل و راه‌های درآمدزا را مد نظر بگیرد و هیچ شخص حقیقی یا حقوقی از پرداخت مالیات معاف نباشد و چنانچه دولت بنای بر پرداخت سوبسید یا کمک کردن به مجموعه‌ای را دارد، می‌تواند این مساعدت را از طریق دیگری جبران کند. به نظر می‌رسد معاف کردن سود ناشی از سپرده در بانک‌ها و موسسات مالی و اعتباری از پرداخت مالیات یا معاف بودن برخی از شرکت‌ها و موسسات متعلق به مراکز خاص موجب حس بدبینی و قرار دادن افراد در معرض قیاس خود با دیگران می‌شود. شایسته است تمام معافیت‌های قانونی حذف شود و دولت کمک به افراد و اشخاص مورد نظر را به طریق دیگری به ثمر بنشاند. در آن صورت ما با از دست دادن انگیزه پرداخت مواجه نمی‌شویم و حس بدبینی به سازمان امور مالیاتی تا حد زیادی از بین می‌رود و مودیان به فکر دور زدن قانون ثبت شرکت‌های بی‌نام و نشان و استفاده از اشخاص دیگری نمی‌افتند. ( کسب و کار ۹۶/۷/۱۷ )

سید ضیاءالدین خرمشاهی، استاد دانشگاه:

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۹

امیر بهادر بهادری

معاملات آفست (Offset)

برای بسیاری از کشورهای درحال توسعه دسترسی به تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته و استراتژیک، بدون توسل به روش¬های جدید قراردادی امکان پذیر نیست

برای بسیاری از کشورهای درحال توسعه دسترسی به تکنولوژی و تجهیزات پیشرفته و استراتژیک، بدون توسل به روش¬های جدید قراردادی امکان پذیر نیست. در واقع علاوه بر توانایی مالی و ارزی زیادی که خریدار محصولات باید داشته باشد، باید بتواند از عهده حفظ، تعمیر و نگهداری آن محصولات نیز برآید. یکی از مهم ترین نوع معاملاتی که در تجارت بین المللی برای انتقال تکنولوژی، صنعتی¬سازی و توسعه زیربناهای کشورها و همچنین برای ایجاد تعادل قراردادی و موازنه تراز تجاری منعقد می شود، معاملات آفست است که از نوع روش های تجارت متقابل است و در تجارت تسلیحات و بخش هوا- فضا بسیار رایج است.
قراردادهای آفست که با نام های دیگری مانند مشارکت صنعتی، جبران های صنعتی و معاملات تعادلی نیز شناخته می¬شود و در زمره¬ی قراردادهای تجارت متقابل جای دارد، موافقت نامه های جبرانی و متقابل تجاری است که در آن خریدار (که معمولا دولت است) خرید خدمات و کالاهای گران قیمت صنعتی خود را به انجام یک سری تعهدات جبرانی و متقابل توسط صادرکننده مشروط می نماید. موافقت نامه تجارت آزاد آمریکای شمالی (NAFTA) آفست را اینگونه تعریف می¬کند: شروط و الزاماتی که خریدار، مقدم بر فرایند خرید یا در مسیر آن، تحمیل یا لحاظ می کند و از طریق الزامات مربوط به سهم داخل، لیسانس تکنولوژی، سرمایه گذاری، تجارت متقابل یا الزمات مشابه، توسعه کشورش را افزایش می دهد.

حال با ذکر یک مثال ملموس ماهیت و کاربرد معاملات آفست را بیشتر ارائه می دهیم: فرض کنید که کشور A قرار است که یک سامانه تسلیحاتی نظامی را از کشور B خریداری کند. در این زمینه ملاحظات اقتصادی متعددی باید توسط کشور A مدنظر قرار گیرد. یکی از این موارد، مسئله انتقال ارز به کشور B به عنوان قیمت و هزینه تسلیحات است چراکه به مسئله کسری تراز تجاری کشور خریدار مرتبط است و بر آن تاثیر منفی می گذارد. موضوع بعدی، استفاده مطلوب از ظرفیت آزاد صنعت تسلیحات کشور A (یعنی کشور واردکننده) است که اشتغال¬سازی را هم متأثر می کند. سومین مسئله، وابستگی فنی و تدارکاتی درازمدت به کشور B (کشور عرضه کننده) است. تکنولوژی های پیشرفته به مانند تسلیحات نظامی به اقدامات تدارکاتی (یعنی هر چیزی که برای حفظ و نگهداری آن کالا در طول عمر مفیدش نیاز است) احتیاج دارند. به دلیل پیچیدگی های ذکر شده در این گونه معاملات بین المللی، قراردادهای در سطح معمولی به هیچ وجه نمی¬تواند موارد مذکور را به خوبی پوشش دهند. در این راستا در معاملات آفست، کشور A در ازای ارزش منتقل شده، خواستار جبران هایی همچون برنامه تولید مشترک می شود که به موجب آن صادرکننده خودش در پروژه مشارکت می¬کند. در نتیجه، دانش فنی تحصیل می شود و وابستگی های فوق الذکر به کشور صادرکننده برای نگهداری و تأمین قطعات یدکی کاهش می یابد.
انواع قراردادهای آفست
همان‎طور پیش¬تر ذکر شد، اساس قراردادهای آفست را تعهداتی تشکیل می‌دهند که فروشنده یک پروژه، متقابلا و در جهت منافع اقتصادی کشور خریدار تقبل می‌کند. بر اساس نوع تعهدات متقابل که فروشنده می‌پذیرد، قراردادهای آفست به دو گروه عمده تحت عنوان «قراردادهای آفست مستقیم» و «قراردادهای آفست غیر مستقیم» تقسیم می‌شوند که در ادامه به طور خلاصه بیان خواهند شد:
الف. قراردادهای آفست مستقیم
چنانچه در قرارداد آفست، صادرکننده تعهداتی را در زمینه موضوع پروژه اصلی تقبل کند، این قرارداد، یک آفست مستقیم است؛ مثلا اگر صادرکننده متعهد شود که بعضی از قطعات یا بخشی از اجزای پروژه را با همکاری تولیدکنندگان داخلی در داخل کشور خریدار تولید کند، این یک قرارداد آفست مستقـیم خواهد بـود. بر اسـاس نـوع تعـهدی کـه صادرکننده اصـلی تقبل می‌کند، قراردادهای آفست مستقیم به سه گروه تقسیم می‌شوند:
گروه اول از قراردادهای آفست مستقیم، قراردادهایی را شامل می‌شوند که صادرکننده پروژه موافقت می‌کند تا قطعات و یا بخش‌های خاصی از پروژه را از تولیدکنندگان کشور خریدار تهیه کرده، در پروژه مزبور به کار گیرد. در جهت تأمین این قطعات، صادرکننده پروژه ملزم خواهد بود که با تولیدکنندگان داخلی آن کشور، قراردادهای خرید منعقد کند.
در گروه دوم از قراردادهای آفست مستقیم، صادرکننده متعهد می‏شود در تولید بخش‌ها یا قطعاتی از پروژه با تولیدکنندگان داخلی همکاری کرده، به طوری که آن قطعات در داخل کشور مشترکا از سوی صادرکننده و تولیدکنندگان محلی ساخته و در پروژه مورد نظر به کار گرفته شوند.
در قراردادهای آفست گروه سوم، صادرکننده پروژه متعهد می‏شود که در ارتباط با تولید بخش¬هایی از پروژه در کشور خریدار سرمایه‌گذاری کند و یا با طرف‌های داخلی قراردادهای مشترک در سرمایه‌گذاری منعقد نماید. این سرمایه‌گذاری و مشارکت منوط به انتقال سرمایه و تکنولوژی خارجی به کشور خریدار و بعضا مستلزم اعطای لیسانس (مجوز) تولید و علائم و نام‌های تجاری به تولیدکنندگان داخلی خواهد بود.

ب: قراردادهای آفست غیر مستقیم
قراردادهای متعدد و گوناگونی را تحت عنوان «قراردادهای آفست غیر مستقیم» دسته‌بندی می‌کنند. همه این قراردادها حاوی تعهدات متقابلی هستند که صادرکننده پروژه تقبل کرده، در حالی که این تعهدات مستقیما با موضوع اصلی مورد معامله مرتبط نیستند.

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۸

امیر بهادر بهادری

بازاریابی صنعتی

بازاریابی در ارتباط با فرآیند مبادله میان خریداران و فروشندگان است و تلاشی است که عرضه را با تقاضا مطابقت ¬می¬دهد

بازاریابی در ارتباط با فرآیند مبادله میان خریداران و فروشندگان است و تلاشی است که عرضه را با تقاضا مطابقت ¬می¬دهد. موضوع این مبادله ممکن است کالا، خدمات، تکنولوژی، سیستم های تجاری، افراد، اطلاعات، مفاهیم و یا اندیشه باشد. با وجود اینکه مفاهیم اصلی بازاریابی مصرفی در بازاریابی صنعتی نیز قابل اجراست، اما ترکیب بازار صنعتی کاملا متفاوت است و نیروهایی وجود دارند که بر روی تقاضای صنعتی تاثیر دارند. بازاریابی صنعتی می تواند به عنوان عملکرد فعالیت¬های تجاری تعریف شود که فرایند مبادله بین تولیدکنندگان و مشتریان با کالاها و خدماتی است که اهداف و نیازهای سازمانی را بیان می کند. مبحث بازاریابی صنعتی در مواردی که دو طرف فرایند مبادله سازمان ها هستند، به میان می آید که به آن بازاریابی تجاری یا بازاریابی سازمانی نیز گفته می شود.
به طور کلی بازاریابی صنعتی شامل فعالیت هایی که در آن مصرف کنندگان نهایی کالاها و خدمات را برای مصرف شخصی خریداری می کنند نیست. مشتریان صنعتی معمولا سازمان هایی هستند که ممکن است دولتی، خصوصی، داخلی و یا چندملیتی باشند. بازاریابی صنعتی شامل فعالیت هایی برای فروش کالاها و خدمات صنعتی است که برای عملیات مشترک نهایی شده و به فعالیت هایی اطلاق می گردد که هدف آن تدارک و فروش کالاها و خدمات به سازمان های تجاری، بازرگانی و سایر سازمان ها می باشد که به طور مستقیم و غیرمستقیم در عملیات آن ها مورد استفاده قرار می گیرد.

بنابراین بازاریابی صنعتی شامل آن دسته از فعالیت هایی است که در آن مصرف کنندگان به قصد مصرف شخصی کالا را نمی خرد. تفاوت های اساسی بین بازار محصولات مصرفی و محصولات صنعتی در انگیزه های خرید قرار دارد و همین تفاوت ها سبب می شود که ساختار اساسی این دو بازار کاملا با یکدیگر متفاوت باشد. انگیزه ی خرید برای محصولات مصرفی، مصرف نهایی و شخصی مصرف کنندگان است. ولی برای محصولات صنعتی کاربرد در فرآیند تولید و سایر فعالیت های تجاری است. اگرچه در بازاریابی صنعتی همانند بازاریابی کالاهای مصرفی، نیاز به شناخت بازارهای هدف و تشخیص نیاز این بازارها و طراحی محصولات و خدمات مناسب برای تامین خواسته های بازار وجود دارد، ولی باید توجه نمود که در مقایسه با بازاریابی مصرفی، بازاریابی صنعتی در حوزه مدیریت عالی قرار دارد. در مقایسه با بازار و مشتریان انبوه موجود برای کالاهای مصرفی، پیدا کردن زیاد مشتری در بازار صنعتی غیرممکن است. نقش خصوصیات و ویژگی های محصول در بازاریابی صنعتی خیلی حیاتی است و عرضه کنندگانی که خصوصیات مورد نظر مشتریان را تامین نکنند، مورد انتخاب قرار نخواهند گرفت. همچنین در بازار صنعتی، تاکید زیادی بر فروش شخصی وجود دارد و در مقایسه با بازار مصرفی، استفاده از نیروهای فروش مستقیم کاربرد وسیعی دارد و چون خریداران از آگاهی، دانش فنی و تخصص بالایی برخوردارند، لذا تاکید آگهی های صنعتی بیشتر روی اطلاعات فنی و واقعی است.

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۷

امیر بهادر بهادری

حراج اینترنتی

حراج در اصل سازوکاری اقتصادی است

حراج در اصل سازوکاری اقتصادی است که هدف آن، توزیع کالاها و تعیین قیمت آن کالاها، از طریق فرآیندی است که تحت عنوان پیشنهاد دادن قیمت شناخته می‌شود. حراج باید به گونهای سازماندهی شود که بتواند بین ترغیب کردن پیشنهاددهنده‌ها به اعلام ارزیابی‌های خود، ممانعت از تقلب یا تبانی پیشنهادها و حداکثر کردن درآمدها تعادل مورد نظر را ایجاد کند. متداولترین نوع حراج، تحت عنوان حراج انگلیسی شناخته می‌شود. در این نوع حراج، مسؤل حراج، کار را با یک قیمت پایه (که ممکن است صفر باشد) آغاز می‌کند. قیمت پایه، کمترین قیمتی است که فروشنده جهت تملک کالای مزبور تمایل به قبول دارد. وقتی که یک پیشنهاددهنده نسبت به این قیمت اظهار تمایل کند، مسؤل حراج، منتظر پیشنهاد قیمت بالاتر می‌شود و معمولا قیمت را به میزانی که از قبل مشخص شده است، افزایش می‌دهد. این روند ادامه پیدا می‌کند، تا جایی که دیگر هیچ کس تمایلی به بالا بردن قیمت پیشنهادی نداشته باشد. این جا است که حراج به پایان رسیده و فردی که بالاترین قیمت را پیشنهاد کرده است، آن کالا را به قیمت پیشنهاد داده شده دریافت می‌کند.

با گسترش کاربرد اینترنت در تمامی جنبه های زندگی افراد جامعه، شکل برگزاری حراج ها هم از حالت سنتی به حالت مجازی یا اینترنتی تغییر یافته است. حراج اینترنتی نوعی از تجارت الکترونیک است که از محاسبه و تعیین مبنایی برای مبادله و معامله کالاها و خدمات بین یک خریدار و فروشنده طبق قوانین تجاری خاصی (که به انتخاب بهترین ترکیب از خریدار و فروشنده ایجاد شده) تشکیل شده است. بزرگترین بازارهای اینترنتی وبسایت هایی هستند که محصولات را به صورت مزایده ای در معرض فروش قرار می دهند. این سایت ها به «حراجی اینترنتی» معروف هستند. به طور کلی وب سایت های حراجی بازارهایی هستند که با دعوت کردن افراد به مزایده های رقابتی، خدماتی را با هدف تسهیل تجارت الکترونیک ارائه می دهند. یک نمونه از این وبسایتهاeBay است. این سایت مانند حراج خانه های سنتی و قدیمی نیست. برای مثال، نه نماینده فروشنده دارد و نه کاتالوگ محصولات را آماده می کند. عبارت حراجی اینترنتی در این مطلب به مدل تجاری که مورد استفاده وبسایت eBay است، اشاره می کند، نه به حراج خانه هایی که در اینترنت نیز فعالیت می کنند و در حقیقت وبسایت آنها در اینترنت شعبه ای از دفتر واقعی آنها است.

از اصلیترین تفاوت های میان حراجهای سنتی و اینترنتی عدم حضور متصدی حراج است. در یک حراج سنتی متصدی حراج بعنوان نماینده فروشنده عمل می کند و از مهارتهای خود برای گرفتن بالاترین قیمت برای کالاها استفاده می کند. متصدی حراجی مالکیت کالا را در اختیار می گیرد و مسؤل تهیه کاتالوگ برای فروش است که در این کاتالوگ ویژگیهای کالاها شرح داده شده اند. در حراجی های اینترنتی، اگر چه مالک وبسایت خدمات را به فروشنده و خریدار ارائه می کند ولی وبسایت حراجی ضوابط و رویه های یک حراجی سنتی را اجرا نمی کند. حراجهای اینترنتی برای خریداران و فروشگاه امکاناتی را نیز فراهم می کند، از این موارد می توان به امکان لیست کردن کالاها اشاره کرد. این مهم این امکان را فراهم می کند که لیست کالاها را به مانند یک ویترین مجازی به خریداران ارائه می دهد. امکان جستجو در کالاها و برقراری ارتباط به منظور تبادل پیام بین اعضاء به منظور بحث در مورد یک قلم کالا از ویژگی های دیگر حراجی های اینترنتی میباشد. وبسایت های حراج اینترنتی معمولاً روش هایی را برای اعتبارسنجی خریداران ارائه می کنند بنابراین خریداران و فروشندگان می توانند به یکدیگر امتیاز دهند و تجارب خود را در برخورد با طرف های مقابل در اختیار یکدیگر قرار دهند. حراجی های اینترنتی سیستم های پرداخت یکپارچه ای ارائه کنند و این کار را با مشارکت طرف های سوم انجام می دهند. به این معنی که با همکاری یک بانک و یا نهاد مالی، تراکنش های مالی مربوط به حراج را به صورت آنلاین انجام می دهند.

انواع حراجهای اینترنتی

دو نوع اصلی از حراجهای اینترنتی عبارتند از:

حراج روبه جلو یا رو به بالا (Forward Auction): دراین نوع از حراج، در ابتدا یک محدوده زمانی خاص و سپس یک قیمت پایه پیشنهادی تعیین می شود که تـــــوسط شرکت کنندگان در مزایده به طـــــور تدریجی افزایش یافته تا اینکه بالاخره بیشترین قیمت پیشنهادی در حراج برنده شود. شرکتها ممکن است از این قبیل حراجهای کامپیوتـــــــری پیشرفته برای فروش اقلام کم تقاضا، اضافی یا کهنه و یا قیمتی استفاده کنند. این حراجهای پیشرفته همچنین می توانند به طور بالقوه برای کشف و تعیین قیمت بازار کالاها استفاده شوند. این موارد نمونه هایی از حراجهای گردآوری شده بر روی سایت های مصرف کننده، مانند eBay هستند.

حراج نزولی یا معکوس (Reverse Auction): در اینجا، خریداران درخواستهای خریدی را به مسئول یا مأمور برآوردکننده قیمت در شرکتهای مختلف ارائه می دهند که این درخواستها به وسیله مأمور بررسی میشود و درنهایت خریدار می تواند قرارداد را از بین فروشندگان مختلف با فروشنــــده ای که پایین ترین قیمت را داده است، ببندد.

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۶

امیر بهادر بهادری

صادرات

بررسی های علمی ثابت کرده است که رشد اقتصادی کشورها به دلایلی چند با صادرات آن ها ارتباط دارد.

صادرات

بررسی های علمی ثابت کرده است که رشد اقتصادی کشورها به دلایلی چند با صادرات آن ها ارتباط دارد. روند روبه رشد تجارت جهانی با بهرهگیری از استراتژی های فعال تجاری، انقلاب در فناوری اطلاعات و ارتباطات و به طبع آن تجارت الکترونیکو همچنین رفع موانع در سطوح بین المللی، شتاب فزاینده ای یافته است، بنابراین حضور در تجارت جهانی نیاز به توجیه ندارد. صادرات در لغت به معنای انتقال کالا یا ارسال و فرستادن کالا از جایی به جای دیگر چه در داخل کشور و یا از داخل به خارج از کشور است. به عبارتی دیگر صادرات عبارت است از ارتباط و کارکردن با بازارهای حرفه ای و حرفه ای های بازار در آن سوی مرزها. صادرات نقطه آغاز ارتباط برقرار کردن با دیگران است و همچنین صادرات برای کسب درآمد ارزی حاصل می شود و در برقراری موازنه تجاری و ایجاد تعادل اقتصادی کمک شایانی می نماید. صادرات یکی از مهم ترین گام های اولیه سازمان ها برای توسعه و سرمایه گذاری جهت ورود به بازارهای جهانی و گسترش فعالیت های بین المللی آن ها است. صادرات، متداول ترین، ساده ترین و راحت ترین راهبرد جهانی شدن شرکت های کوچک و متوسط است. توسعه صادرات عامل اصلی ارتقای سطح درآمد افراد یک جامعه محسوب می شود. خصوصا زمانی که تقاضا در بازار داخلی کاهش می یابد، صادرات مهمترین راهبرد برای بهبود درآمد و سطح رفاه عمومی جامعه است.

انواع صادرات

در یک تقسیم بندی کلی صادرات به دو صورت صورت می گیرد.

الف. صادرات مستقیم: شرکت هایی که خریداران خارجی، آنان را تشویق به صادرات می کنند، معمولا از این روش استفاده می کنند. به علاوه فروشندگانی که صادرات آنان آن قدر افزایش یافته که می توانند هزینه های اداری سازمان صادراتی خود را بر عهده بگیرند، نیز از این روش استفاده می کنند. صادرات مستقیم به اشکال زیر انجام می شود:

نمایندگان صادراتی: واسطه خریدار است که در کشور صادرکننده، کالایی را از فروشنده خریداری می کند و کارمزد دریافت می نماید. نمایندگان می توانند توزیع کننده و یا تولیدکننده باشند.
نمایندگان فروش سیار: شرکت می تواند نمایندگان خود را از داخل کشور در زمان های خاصی برای فعالیت بازرگانی به خارج بفرستد.
شعبه فروش در خارج: یک دفتر فروش خارجی به تولیدکننده امکان می دهد که در بازار خارجی حضور بیشتری داشته و برنامه هایش را بهتر کنترل کند. دفتر فروش، مسئولیت فروش و توزیع را به عهده گرفته و ممکن است فعالیت مربوط به انبارداری و تبلیغات برای فروش کالاها را نیز انجام دهد.
بخش صادرات در داخل کشور: مدیر فروش متخصص در امر صادرات، با چند دستیار کارهای مربوط به صادرات را انجام می دهد و کمک های لازم را در مواقع لزوم به بازار صادراتی عرضه می کند.
سفارش پستی: بعضی از مواقع شرکت ها از طریق پست اقدام به فروش محصولات خود می نمایند. بدین ترتیب که خریدار فرم مربوط به محصول را که از طریق دفاتر پست یا از طریق روزنامه به دست آورده پر نموده و همراه با فرم فیش واریز پول به مقصد شرکت ارسال می نماید.
صادرات از طریق پیله وران در بازارچه های مرزی کشور.
صادرات از طریق شرکت های تعاونی مرزنشینان.

ب. صادرات غیرمستقیم: صادرات غیرمستقیم بیشتر میان شرکت هایی که تازه به فکر صادرات افتاده اند، متداول میباشد. در این نوع از صادرات به سرمایه کمتری نیاز است و شرکت اجباری به استخدام فروشندگان یا اجرای قراردادهای مختلف در خارج از کشور ندارد، همچنین ریسک کمتری متوجه صادرکنندگان است. صادرات غیرمستقیم خود به چند روش قابل اجراست:

شرکت های تجاری: این شرکت ها یک شکل گسترده تر از تجار صادرکننده می باشند که کالاهای مختلف را از تولیدکنندگان متفاوت خریداری کرده و آن ها را به بازارهای مورد نظر خود صادر می کنند. مهمترین شرکتهای تجاری در بازارهای مدرن امروزی، شرکت های ژاپنی هستند که سوگوشوشا نامیده می شوند. فروش از طریق این نوع صادرات، مانند فروش داخلی است با این تفاوت که به دلیل عدم کنترل و نداشتن اطلاعات بازار از ثبات کمتری برخوردار است.
شرکت های مدیریت صادرات: این واسطه موافقت می نماید در ازای دریافت وجهی کلیه مراحل مربوط به صادرات اعم از تبلیغات، تحقیقات، حمل و نقل و غیره را برای شرکت انجام دهد.
سازمان های تعاونی صادرات: این سازمان ها فعالیت های صادراتی را به نمایندگی از طرف تولیدکنندگان متعدد انجام می دهد.

مراحل انجام صادرات

انجام صادرات و فروش کالا و خدمات در بازارهای خارجی از ظرائف و حساسیت های خاصی برخوردار است، که عدم توجه به آن ها ممکن است سرمایه گذاری های انسانی و مالی را در این خصوص به هدر دهد. صادرات مانند هر کار تجاری دیگری نیازمند آینده نگری، برنامه ریزی، آشنایی با روش های علمی، تحرک لازم و جلب اعتماد خریداران خارجی است. مراحل صدور کالا را می توان به شرح زیر فهرست نمود:

بازاریابی: اولین و مهمترین قدم در انجام صادرات است. بازاریابی یعنی شناخت بازارهای خارجی و راه های نفوذ به آن که دستیابی به این شناخت از طریق مذاکره با خریداران، استفاده از اطلاعات و آمارهای رسمی، شرکت در نمایشگاه های بینالمللی، تماس با رایزنان بازرگانی و همچنین استعلام از موسسات بینالمللی و مراکزی که در این مورد خدمات ارائه می دهند، امکان پذیر است. همچنین شناسایی کالاهای رقیب و کیفیت و قیمت آن ها در بازار مورد نظر و استفاده از روش های تبلیغاتی برای معرفی کالا نقش مهمی در موفقیت یک صادرکننده دارند.
صدور پروفرما: صادرکننده باید پروفرما یا پیش فاکتور را که حاوی مشخصات کالا و فروشنده آن است برای خریدار ارسال کند.
تهیه و تدارک و بسته بندی: صادرکننده در این مرحله باید کالا را مطابق با توافق به عمل آمده بسته بندی نماید.
تعیین ارزش گمرکی: ارزش گمرکی عبارت است از بهای خرید کالا در مبدأ به اضافه هزینه بیمه و حمل و نقل و باربندی و کلیه های هزینه های مربوط به افتتاح اعتبار یا واریز بروات و همچنین حق استفاده از امتیاز نقشه، مدل و علامت بازرگانی و سایر حقوق مشابه مربوط به کالا و سایر هزینه هایی که به آن کالا تا ورود به اولین دفتر گمرکی تعلق می گیرد که از روی سیاهه خرید یا سایر اسناد تسلیمی صاحب کالا تعیین و بر اساس نرخ ارز و برابری های اعلام شده از طرف بانک مرکزی ایران در روز تسلیم اظهارنامه خواهد بود.
کسب مجوز صدور از ارگان ها و سازمان های ذیربط: پس از بازاریابی صادرکننده باید مجوز صدور کالا را از ارگانهایی مانند وزارت صنعت، معدن و تجارت، کشاورزی، بهداشت، سازمان ملی استاندارد و یا نهادهای دیگر کسب نماید.
اظهار کالا به گمرک: در این مرحله کالا به گمرک حمل می شود و اظهارنامه خروجی یا صادراتی تنظیم و به گمرک ارائه می گردد. پس از ارزیابی کالا و پلمپ کردن بسته ها پروانه صادراتی اخذ می گردد.
عقد قرارداد حمل و بیمه: صادرکننده با یکی از شرکت های معتبر حمل و نقل بین المللی قرارداد حمل امضا میکند و همچنین کالا را تا رسیدن به مقصد بیمه می کند.
دریافت گواهی بازرسی کالا: این گواهی که معمولا مورد درخواست خریدار است توسط موسساتی که موارد توافق طرفین قرار گرفته است، صادر می شود.
صدور فاکتور و اخذ گواهی مبدا: صادرکننده در این مرحله باید فاکتور فروش کالای خود را صادر و به تایید اتاق بازرگانی محل برساند و اتاق بازرگانی در ازای ارائه تصویر پروانه گمرکی، تصویر بارنامه حمل و تصویر فاکتور فروش گواهی مبدا کالا را صادر خواهد نمود.
ارسال کالا: صادرکننده جواز خروجی را به شرکت حمل و نقل تحویل می دهد و شرکت مزبور بر اساس آن بارنامه حمل صادر و کالا از گمرک بارگیری و به مقصد حمل می کند.

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۶

امیر بهادر بهادری

پلتفرم تجاری

پلتفرم چیست؟

پلتفرم در یک تعریف غیرعلمی و کاربردی، عبارت است از مجموعه مؤلفه‌های پایه سخت‌افزاری و نرم‌افزاری که با کنار هم قرارگرفتن زیربنای تهیه یک نرم‌افزار را فراهم می‌کنند. یک پلتفرم، مجموعه ای از فناوری هایی است که به عنوان پایه ای برای برنامه های کاربردی، پروسس ها (پردازش) و فناوری های دیگر مورد استفاده قرار می گیرند.

در دنیای تجارت، پلتفرم یک مدل کسب و کار است که از طریق تسهیل ارتباط بین دو یا چند گروه وابسته به هم، ارزش آفرینی می کند. این دو گروه معمولاً شامل تولید کنندگان و مصرف کنندگان می شود. مفهوم پلتفرم نوعی تفکر در دنیای کسب و کار و صنعت نرم‌افزار است که می‌توان دلایل رکود و یا ورشکستگی برخی غولهای تجاری و رشد انفجاری برخی دیگر از کسب و کارها را در سایه آن شناسایی کرد. در حوزه کسب و کار پلتفرمهای مختلفی مبتنی بر اثرات شبکه‌ای اینترنت توسعه یافته‌اند که از جمله می‌توان به شبکه‌های اجتماعی، موتورهای جستجو، Marketplaceها و ... اشاره کرد. علاوه بر این دولتها نیز از این روند رو به رشد غافل نبوده و به سمت پیادهسازی مفهوم پلتفرم برای بهبود ارائه خدمات دولت به شهروندان پیش رفتهاند. برای مثال می توان به اقدامات دولت فدرال آمریکا در این زمینه اشاره کرد که علاوه بر برنامه ریزی و حرکت به سمت پیادهسازی پلتفرم یکپارچه ارائه خدمات دولتی در سطح ملی و محلی، اقدامات عمده ای را در جهت راهاندازی پلتفرم دادههای باز (با محدودیت داده های امنیتی و حریم شخصی) به منظور ایجاد رونق اقتصادی و شکوفایی کسب و کارها انجام داده است.

مفهوم پلتفرم تجاری

به صورت کلی دو منطق کسب وکار بر روی اینترنت وجود دارد: پایپ و پلتفرم.

مدل پایپ:

منطق کسب وکار پایپ که شکل سنتی کسب وکار را نشان میدهد عبارت است از خلق ارزش از طریق تولید یک تولید‌کننده و مصرف این تولیدات توسط مشتریان (مصرف کنندگان). این مدل به طور سنتی توسط بسیاری از سازندگان و تولید‌کنندگان همچنین کسب و کارهایی مانند شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی و سیستم‌های آموزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مدل پلتفرم تجاری

تمرکز بر این منطق که مشتریان می‌توانند تغییر نقش دهند و در ایجاد ارزش در کسب ‌و کار سهیم باشند و اینکه ارزش در اکوسیستمی از کاربران و در تعامل آن‌ها با هم ساخته می‌شود، زمینه ساز ظهور مدل‌های کسب‌ و کار پلتفرمی شدند و رهبران این راه استارتاپ‌های اینترنتی بودند. در مدل پلتفرم تجاری بستری ایجاد می شود که تولید‌کنندگان را به مصرف‌ کنندگان وصل می‌نماید به عبارت دیگر هر دو طرف تولید‌کننده و مصرف‌ کننده، مشتری پلتفرم تجاری می باشند. لازمه بقای کسب وکار پلتفرمی، تولید مداوم تولید‌ کنندگان و مصرف مداوم مصرف‌ کنندگان است ضمن اینکه کسب و کارهای پلتفرمی با مسئله معروف مرغ و تخم مرغ نیز مواجهند ( مصرف کنندگان مقدمند یا تولید‌کنندگان). همچنین کسب درآمد در مدل پایپ نیز کاملا متفاوت از مدل پلتفرم تجاری است. یکی از راههای ساده قیمت‌ گذاری و دریافت پول از مشتریان در مدل پایپ، محاسبه میزان هزینه کالا و یا سرویس به اضافه سود منطقی افزوده شده به آن می باشد اما در کسب ‌و ‌کار پلتفرمی قیمت‌ گذاری و دریافت پول به این سادگی نمیباشد و در بیشتر اوقات لازم است که برای جلب یکی از طرفین تولید‌ کننده و یا مصرف‌ کننده انگیزش‌هایی به شکل سوبسید داده شود.

باید به یاد داشته باشید که پلتفرم، مدلی برای کسب وکار است و نه فقط نوعی تکنولوژی. بسیاری از افراد، پلتفرم را با اپلیکیشن های موبایل یا وب سایت ها اشتباه می گیرند؛ پلتفرم تنها نوعی نرم افزار نیست، بلکه نوعی مدل کسب وکار است که با گردهم آوردن مشتری ها و تولید کننده ها ارزش ایجاد می کند. از آنجایی که کسب ‌و ‌کارهای پلتفرمی بر روی قدرت شبکه استوارند و از طرفی اینترنت خود یک شبکه بزرگ می‌باشد، تمامی کسب‌ و‌ کارهایی که بر روی اینترنت قرار دارند از پتانسیل پلتفرمی برخوردارند، حتی آنان که به شکل پایپ کار می‌نمایند. سه تکنولوژی موبایل ،کلود و شبکه‌های اجتماعی عامل مطرح شدن پلتفرم بوده اند. از یک طرف کلود زیر ساختی عمومی و جهانی را فراهم نموده است که همه در بستر آن میتوانند محتوا و یا برنامههای کاربردی تولید نموده و در اختیار عموم قرار دهند. از سوی دیگر شبکه‌های اجتماعی مردم را در سراسر جهان به یکدیگر متصل و شناسه آنها را به صورت آنلاین نگهداری می‌کند و علاوه بر این فناوری موبایل امکان اتصال به زیر ساخت جهانی خود را در هر زمان و هر مکان و همچنین امکان ایجاد کسب‌ و‌کار، توزیع محتوا و فروش کالا و سرویس را فراهم می آورد.

همچنین می توان در کنار مدل کسب و کار پلتفرم، مدل کسب و کار خطی و سنتی را در نظر گرفت. در مدل کسب و کار خطی، شرکتها کالایی را تولید یا خدمتی را ارائه میکنند و آن را به مشتریان میفروشند. این فروش از بالا به پایین و یک طرفه است، مثل جریان آب در یک رودخانه، در حالی که مدل کسب و کار پلتفرم، به مصرف کنندگان نیز اجازه ارزش آفرینی میدهد و جریان خطی و یک طرفهای وجود ندارد (به نوعی می توان مدل کسب وکار خطی را معادل مدل پایپ دانست). در این راستا یکی از ویژگی های پلتفرم های آنلاین این است که ارزش آفرینی مرکزیت ندارد یعنی ارزش آفرینی توسط افراد خاصی صورت نمی گیرد بلکه هر کدام از افراد دخیل در پلتفرم می توانند این کار را انجام دهند. در مدل کسب و کار خطی، توسعه کسب و کار با سرمایه گذاری و افزایش تولید و منابع صورت می گیرد ولی در مدل پلتفرم، توسعه کسب و کار با گسترش افراد دخیل در پلتفرم و افزودن شبکه های بیرونی به پلتفرم صورت می گیرد. در واقع پلتفرم ها برای تسهیل ارتباط، شبکه ای عظیم و قابل گسترش ایجاد می کنند و از این طریق، ایجاد ارتباط و معامله بین کاربران و گروه های مرتبط تسهیل می شود. برای مثال توییتر محتوایی تولید نمی کند بلکه صرفاً بستری ایجاد کرده که در آن کاربران هم محتوا تولید و هم مصرف می کنند. در مدل کسب و کارهای خطی، ارزش آفرینی با تولید کالا یا ارائه خدمتی انجام می گیرد ولی می توان گفت پلتفرم ها با ایجاد ارتباط و تولید تبادلات ارزش آفرینی می کنند.

در این راستا مطالعات بسیاری بر این واقعیت تأکید دارند که یکی از زمینه هایی که بیشترین تأثیر را از پلتفرم های تجاری گرفته، فروشگاه های مجازی است. فروشگاه مجازی (اینترنتی) به وبسایتی و یا پلتفرمی اطلاق می شود که تعداد زیادی کالا و خدمات از هر نوعی را در ویترین خود عرضه می کند. مشتریان برای استفاده از آن خدمات یا کالا ها میتوانند به فروشگاه سفارش بدهند؛ و حتی هزینه خدمات یا کالا را به صورت آنلاین پرداخت نمایند. جهت خرید اینترنتی معمولا سیستمی به نام سبد خرید مجازی وجود دارد که می توان سفارشات را در آن ثبت نمود. سایت های پیشرفته حتی سبد خرید مشتری خود را تا مراجعه بعدی به سایت محفوظ نگه می دارند. بنابراین مشتری در طی چند روز می تواند یک سبد خرید را تکمیل نماید و سپس هزینه ی آن را پرداخت کرده و خدمات و کالای خود را دریافت نماید. ارائه خدمات در فروشگاه های اینترنتی می تواند به صورت فیزیکی یا غیر حضوری ( مجازی ) باشند. از خدمات فیزیکی می توان خرید کتاب، مایحتاج زندگی، موبایل و . . .را برشمرد؛ و از خدمات مجازی می توان به فروش فیلم، موسیقی و . . . اشاره نمود. مهمترین مزیت فروشگاه های اینترنتی در دسترس بودن آنهاست؛ خریدار در هر مکان و موقعیتی فقط با دسترسی به اینترنت می تواند خرید خود را انجام دهد. این روش یک نوع تغییر مدل در شیوه ی تجارت محسوب می شود؛ و برای فروشنده و مشتری سودمند می باشد.

۰ نظر

۰ ۰۶ آبان ۹۶ ، ۱۶:۱۵

امیر بهادر بهادری